DUYGULAR..

AMA SİZİN ADINIZ?

Bi bölebilir misiniz lafımı en orta yerinden? açıklık getirebilir misiniz takıldığım konulara? çünkü ben, siz konuşurken hep sustum. nasıl ve niçin sustuğumu anlamadınız ama artık bi bakar mısınız bana? bi anlatabilir misiniz neden bu kadar çok anlatamadığımı? ilk önce bi tutun bileğimden, sonra yutkunun ve anlatın. anlatamıyorsanız yazın bana. noksanlaştığımızı yazın, ziyâdesiyle uzaklaştığımızı.. yoluma rast gelir misiniz? bana bi seslenir misiniz? ellerimi ceplerime tıkıştırmamın sebeplerine meyletmeden ellerimi toplar mısınız ortalıktan? artık bana herşeye bi şeylerden ötürü öfkelendiğinizi bağıra çağıra anlatır mısınız? cümleleri nerden kurmaya başladığınız mühim değil; siz bi kurun diyorum, kurmuyorsunuz. kirpiklerinizi sûni sancılara gebe kılmayın diyorum, kulak kesilmiyorsunuz. insanların gözündeki değerinizi bu denli önemsemeyin diyorum, aklınızı yitirip kuşlara emanet ediyorsunuz. 21. yy’dan nefret edişimi kavram karmaşalarına bağlıyorsunuz, gülüp geçiyorum; geçip gidemiyorsunuz. kavram diye birşey yok be arkadaş, o anca zihnini boğduğun halat. olmayan kavramın karmaşası olamaz. varsa yoksa yokluk var noksanlık var fazlalık var. sade bir n/isyan var. gösterişli molalar ve yolcusuz duraklar var. kelime arasındaki boşluklara sıkıştırılan utangaç eller var, nabzı sayarken yitirilen ân’lar var, hayatın ölüsü, ölümünse dipdiri bir hayatı var. varlıkla yokluk arasında koskocaman bir bolluk ve darlık var. ondan öte bundan ziyade, bir sır var şöyle en kuytu köşemde. aklımın almadığı ve sırf bu sebepten sevdiğim şeyler var. hislere isim takıp bizzat kendini isimsizleştirenler var. ama sizin adınız ne? benim dengemi bozmayınız.

Ki zaten, en kötüsüde sessizlik olur; ne kalabilirsin ne de gidebilirsin. ne olduğunu da anlamazsın. sonra bir defter bir de kalem alırısn başlarsın yazmaya ...

(ALINTI)problemolmakistemezdim.