AntiiKaos

MUTLAK MUTLULUK

Anlat deseler saatlerce anlatırdım mesela M. M. M. M. Şimdi her şey teker teker siliniyor hafızamdan.
Öyle değilmiş işte. Anılarımı yokladığımda hep gülümsüyorum. Kötü şeyleri hiçhatırlamıyorum.Gerçekten de kötü değildiler belki.

Sabah uyandığımda tarif edilemez bir mutluluk patlaması yaşadım. Oturup ağlayabilirdim çok mutluyum diye. Hüzün çok güzel anlatılıyor da mutluluk tarif edilemiyor yahu;;; 

Ve maalesef, nedensiz mutluluklar çok uzun da sürmüyor. Mutluluk döngüsü diye bir şey yok ki. Varsa da bu çembere sık aralıklarla hüzün serpilmiş.
Uzun sürmüyor ya hani, sanki mutluluğun heyecanını yitirmiş oluyor insan. Kendisi biraz hüzün arıyor.
Yağmurlu havalar, dokunaklı filmler, şarkılar..

 Küçük şeylerle mutlu olup da "mutluluğu sıradanlaştıran" kimse yok mesela. Mutlak mutluluk(?) olursa mutluluk olmuyor, heyecanı kalmıyor işte.
     Küçük şeylerle mutlu olup da sürekli mutlu olan kimse de yok mesela. Hüzüne ihtiyaç duyuyoruz.
 Sabah mutluluktan ölecekken, aşık olacağım adamı düşünüp bana wish you were here söylese diye hayaller kurarken, hayallerle mutluluğa mutluluk katarken ben, süresini uzatamıyorum. Mutluluğu artırabiliyorum ama süresini uzatamıyorum.
Olsun... Ben nedensiz hüzünleri de seviyorum.

Uzanıp tavanı izlemek, herkesin mutlu olabileceğini ya da herkesin incinebileceğini düşünmek huzur veriyor..