İSTANBUL

Istanbul.

acılı bır istanbul hatırası oldu OLACAK yine..

Hani yazmaya doyamadığın o çok sevdiğim satırlarım varya..
Huzur arayan.
Kalemle küsmüş bu aralar bir duyuma göre. Bir ara gidip ikisini bir araya getirmeye çalıştım ama ikiside banamısın demedi. Biraz nazlılar. İkna etmeye çalışıyorum ikisinide bu aralar.

Ama ..
Sanırım önce ben kendimle aramdaki buzları eritmem gerekli.Böyle kimseye bir faydam yok.Bir oda,bir bir kağıt,bir kalem ve biraz da İstanbul havası.

Neyin eksik diyorum arada bir kendime.

Eksin olan ne biliyorum.

Aşk.

Galiba, oda şuan tam karşımda oturuyor.

gözlerindeki umursamaz ama içten içe korkan bakışlarına aldandım. söylemek istediklerin yıllardır dilinin ucunda. bunun farkına varabilmek için iki dudağının arasına kaçamak bir bakış atmak yeter.saçlarını her savuruşunda istanbulun deniz kokusunu içime çekiyorum. her bir teli, her bir ışıltısı, istanbul gibi. yürüyüşün, sesindeki tını, istanbulu'un kıvraklığında,aldanası.
kirpiklerinden düşen KAHVEMSİ ton, aynı marmara gibi.bei sürükleyip götüren o gözlerin.

Özlüyormuşsun yada muşummm?
Özledikçe ölüyormuşsun. muşumm?
Ne zaman uyanacaksın bu keşmekeşten, belirsizmiş.çok belirsizmiş..

Zamanı durduracakmış gibi yaşıyormuşsun. İçine sinsin istiyormuşsun. Öyleymiş son zamanlarda.
Ama halbuki bilmiyorsun...
Kaybediyorsun.Kaybediyorum...