BİR 'SEN' EKSİK...

'sen'le başlayan soru işaretleri  ardınsıra nidaları da beraberinde getiriyor bee...Aklımda hiç bir şeyin olmadığı anı kolluyorum.hımmm seninde hevesinin kaçtığını göre başlayabilirim.sen bence kafayı değiş dediğini duyar gibiyim:)

yakamı bırak diyorum , iç sesimle gelen sen'li cümleler başlıyor bu seferde.. İçeriye sızdıkça alt üst buluyorum kendimi..
Harabe bir duvarı anımsatıyor, yıkılmışlıklardan sora 'ben'.. ve en nadide eseri zamanın yıpratmışlığının.. Bir 'sen' eksik demeye varmıyor dilim...

Başka hiçbir ikinci tekil şahıs 'sen' olmadı.. olamıyor ki..aklımın ucra köşelerinde sorular sorular...Bunu anlatabileceğim bir kifaye bilebilseydim başka çıkmazlara vesile olan soru işaretleri de soru olmazdı bana muhakkak.. 
-Özlüyor muyum? 
Neyi özlediğimi bilmiyorum..ki
-Yaşıyor muyuz?
Yaşadığımı varsayarak zaman geçiriyorum.. Zaman geçiyor.. ben ölüyorum..
offf ne acı... yine kanayan bir gün işte...

hayattaki varlığının günden güne erimesinin bilincinde olmak ne kadar iyidir kim bilir?. Zamana yayılan acılar artarak çoğalır da olur zamanla... 
çaresizlikler içinde kıvranıp durmak..Çaresizlik ne güzel şey gelir.. piskopat eğilimli birkaç an üstüne.. birde uyuşukluk hissi var tabii en uyuşukluğundan...Uyuşukluk hissi de şahanedir tabi... Fakat inciten bir yanı olmalı 'sen' in..birde bir de demi gelene dek çay beklenmeli ki.. demlenmeden açılmazmış  mizaç.....

BÜLENT ÇİDEM .. UNUTMA BENİ UNUTMA..